Κωδικός:Κ/ΚΣΤ ΕΠΚΑ/Α4/30
Θέση:Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά
Κατηγορία:Έργο Πλαστικής
Είδος:Άγαλμα
Υποδιαίρεση:Άγαλμα Γυναικείο
Χρονολόγηση:4ος αιώνας π.Χ.
Κατάσταση Διατήρησης:Ακέραιο
Υλικό:Χαλκός
Περιγραφή:Χάλκινο αγαλματίδιο Αρτέμιδος ακέραιο, με προχωρημένη παραμορφωτική οξείδωση, κυρίως στους βραχίονες και στο δεξί μισό της κεφαλής. Λείπουν οι (ένθετοι) οφθαλμοί. Επιμελημένη εργασία. Εμπίεστη διακόσμηση των δερμάτινων εξαρτημάτων (τελαμώνας, σανδάλια). Τύπος γνωστός -κυρίως από τα αττικά ανάγλυφα του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα. Ραδινό, παρθενικό, σχεδόν αγορίστικο σώμα. Αττικός ψηλά ζωσμένος πέπλος με ιμάτιο τυλιγμένο (για τους πρακτικούς λόγους του κυνηγιού) γύρω στους ώμους και περασμένο μπροστά μέσα από τη ζώνη. Κεφάλι μικρό με καθαρογραμμένα, σχεδόν αυστηρά χαρακτηριστικά και μαλλιά μαζεμένα μπροστά σε κότσο (λαμπάδιον). Ιδιαίτερη χάρη δίνει στην εικόνα της θεάς η νεανική αστάθεια της στάσης, η κλίση προς το θεατή: πάνω από το δεξί άνετο σκέλος που φέρεται προς τα πίσω, η θεά απλώνει το χέρι με τη φιάλη. Στην ίδια κατεύθυνση στρέφει και γέρνει το κεφάλι δημιουργώντας με κίνηση και βλέμμα ένα κοινό -φυσικό και πνευματικό- χώρο με το λατρευτή. Η κίνηση ωστόσο αυτή υποτάσσεται σε μια τεκτονική αντίληψη της θεϊκής μορφής: η αυστηρή σύνταξη του πλούσια πτυχωμένου ενδύματος όπου ο τονισμένος κατακόρυφος άξονας (βαριές πτυχές πάνω από το στάσιμο και πλαισίωση του άνετου σκέλους, στένεμα της μορφής προς τα πάνω, ψηλό ζώσιμο, μικρό κεφάλι) συγκρατείται από τη διπλή οριζόντια άρθρωση (απόπτυγμα, ζώνη) δίνει στη μορφή μια κιονόμορφη σταθερότητα. Από τον Πειραιά.